บทที่ 5 ตอนที่ 5

เขาสูดดมกลิ่นของเธอข้างแก้มเนียน พบว่ากลีบปากอิ่มช่างเชิญชวนให้ประกบจูบและดูดดุนนั้นเม้มแน่น ราวกับกลัวแมลงจะชอนไช นั่นคงไม่มีแมลงที่ไหนในเวลานี้นอกจากแมลงสิงหราช ซึ่งเขาไม่ใช่แมลงแต่เป็นสิงห์หนุ่มผู้หิวกระหายแม่สาวชื่อน่ารักคนนี้ใจจะขาดต่างหาก

ปกติสิงหราชอดกลั้นบังคับตัวเองจากอาการกระหายรสสวาทได้ดีในระดับสูง หากแต่กับแม่สาวเย้ายวนผิวงดงาม น่ากินไปทุกส่วนคนนี้กลับทำให้เขาลืมคุณธรรมสิบสองประการโดยสิ้นเชิง

สายตาสิงห์หนุ่มจ้องกลีบปากอิ่มอยู่นิด เพื่อเฝ้าดูอาการแล้วพบว่าฝ่ายสาวไม่ป้องปัด คราวนี้สิงห์หนุ่มจึงไม่ประวิงเวลาอีกต่อไป ในนาทีที่สมองสั่งงานอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากได้รูปจึงประกบปิดแน่นขยี้กลีบปากเย้ายวนนั้นอย่างหิวกระหาย จากทีแรกจะแค่เบาๆ เพื่อให้หญิงสาวได้ยอมรับเขา หากแต่สิงหราชช่างใจร้อนเมื่อเจอกับรสชาติความอร่อย

กำปั้นเล็กทั้งสองรัวทุบลงบนหัวไหล่ผึ่งผาย เพื่อเตือนทั้งสติตัวเองและสติชายหนุ่มที่กำลังล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวของเธอ หากว่าในตอนนี้สติที่หลงเหลือก็ช่างน้อยนิด ส่วนเขาคงไม่มีเหลือแล้วกับคำว่ายั้งคิด ทั้งเขาและเธอเพิ่งเจอกัน ในที่เที่ยวอันสร้างบรรยากาศได้ดีเกินห้ามใจ เสียงเพลงคลอเคล้าผสานกับแอลกฮอล์ที่เทกรอกลงคอ ก่อนหน้านั้นเธอก็ดื่มมาจากบ้านพอสมควรและพึงใจจะหาที่เที่ยวเพื่อผ่อนคลาย ได้ออกกำลังแขนขา และได้ดื่มด่ำกับเสียงเพลงไปพร้อมกับเครื่องดื่มรสชาติดีแล้ว...ผู้ชายอร่อยๆ

มือหนาประคองศีรษะหญิงสาวไว้ในอุ้งมือ นิ้วโป้งนวดคลึงเบาๆ กับขมับข้างหนึ่ง สิงหราชพรมริมฝีปากถ้วนทั่วเพื่อกระตุ้นการตอบสนองหวังให้เธอร้อนรุ่มอย่างที่เขากำลังร้อนรุ่มอยู่ในขณะนี้ ร้อนกระทั่งต้องปีนป่ายเส้นแบ่งความถูกผิด ไม่สนศีลข้อสามเขาโยนมันข้ามศีรษะออกนอกพื้นที่ความถูกต้องทิ้งไป

ร่ายร้อนไล่สัมผัสกลีบปากชมพูระเรื่อระหว่างบนกับล่าง เขาพบว่าเธอแอบเลียริมฝีปากราวกับเสียดายรสชาติของเขาที่พรมผ่านไป แฟนนิงเผลอขบริมฝีปากล่างของเขาอย่างลืมตัว เธอไม่ได้เดียงสากับบทจูบ แต่ที่เดียงสาเพราะการจูบกับคนแปลกหน้าเท่านั้นเอง

เมื่อหญิงสาวเผลอเผย่อริมฝีปาก สิงห์หนุ่มจึงสอดแทรกลิ้นร้อนระอุเข้าสู่ด้านในทันที ปล่อยให้ลิ้นตนเองสำรวจพื้นที่ในปากหญิงสาวที่ลิ้นเล็กแต่อร่อยถดหนีการพัวพันกับเขา แต่ไม่เคยจนปัญญาของสิงหราชไม่ว่าเรื่องราวจะยากง่ายสักแค่ไหน ขึ้นชื่อว่าสิงห์ต้องต้อนกวางน้อยเข้าปากจนได้ ลิ้นร้อนพันเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กที่หมดหนทางหนี ชายหนุ่มทั้งดูดแรงๆ สลับแผ่วเบาอย่างถนอมในบางที

แฟนนิงรู้สึกราวกับตัวเองกำลังจะขาดใจตาย เพราะรสชาติการนำพาช่างชำนาญด้วยบทเรียนแห่งการจูบ ปลุกเร้าทุกประสาทสัมผัสให้เปิดรับการกระทำจากเขา หวังไว้ว่าเธอจะเอาตัวรอดจากจูบเร่าร้อนตรงนี้ได้อย่างแนบเนียน แน่นอนมันช่างยากเกินความสามารถ ขณะลิ้นร้อนของเขากำลังดูดชิมรสชาติจากลิ้นของเธอราวกับ คนที่วันทั้งวันไม่ได้รับประทานอาหารมากระนั้น

คนทำตัวเข้มแข็งในต่างแดนมาตลอดกำลังถูกหลอมละลายอยู่ในกรงเล็บสิงห์ร้าย ที่กำลังประหารเธอด้วยเรียวลิ้นร้อนระอุปั่นป่วนหัวใจ ดังนั้นแผนน้อยนิดที่คิดไว้ในหัวจึงถูกขัดขวาง ขณะร่างกายจวนจะหลอมละลายไปพร้อมกับจูบและมือแกร่งร้อนเร่าที่ไม่ยอมอยู่สุข ร่างกายเธอกลายเป็นสิ่งหรรษาสำหรับเขา มือบางที่อ่อนแรงพยายามปัดป้อง แต่ก็เหมือนแรงมดที่ไต่ปัดต้นไม้ใหญ่ไม่ไหวติง

มือหนาแต่ไม่หยาบเลื่อนลงไปตามเรียวขาเนียน ลูบขึ้นลงไปมาราวกับหลงใหลความเนียนลื่นมือ สิงหราชกำลังจะตายด้วยพิษเสน่หา เขากำลังแข็งและเรียกได้ว่าแข็งมาก สิ่งที่จะทำให้เขาผ่อนคลายคือการได้แหวกว่ายเข้าสู่กายนุ่มใต้ชุดน่ารักแอบเซ็กซี่ด้านหลังชุดนี้ เสื้อผ้าช่างเกะกะน่ารำคาญ คุณชายสามขยับเนกไท ด้วยอาการอึดอัด หากแต่ปลายลิ้นยังคงทำงานมอบความซ่านรัญจวนให้กับตัวเองและหญิงสาวไปพร้อมกัน

ใบหน้าหล่อเหลาคมคายขยับเปลี่ยนเป้าหมายไปดอมดมซุกซอกคอระหงอันหอมกรุ่น คนใต้ร่างแกร่งยังคงเคลิ้มไหวไปกับการกระทำที่ไม่ติดขัดพลิ้วไหวดุจปีกผีเสื้อคนเหนือร่าง แล้วเธอก็กำลังเข้าขั้นบ้าด้วยไม่สามารถสั่งตัวเองให้พ้นไปจากร่างกายเกินบรรยายของคนเหนือร่าง สมองอันชาญฉลาดเคยคิดเรื่องซับซ้อนได้ไม่ติดขัด ตอนนี้ไม่ต่างกับเด็กไร้ปัญญาเพราะมีมอดซอนไซ ไม่ได้แฟนนิงบอกตัวเองให้สลัดตัวเองจากความวาบหวามนี้ให้จงๆ ได้ ไม่...ไม่

อาการหายใจหอบถี่เพราะพยามยามสูดอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด เพื่อไม่ให้ขาดใจตายยิ่งเธอทำแบบนั้นจึงคล้ายกับเป็นการครางกระเส่ามากกว่า ต้องการหายใจ

สิงหราชลอบยิ้มพึงใจ แล้วก็ปฏิบัติการต่อเพื่อเป้าหมายสูงสุด เขาไม่เคยคิดเรื่องจีบสาว ไม่เคยขาดการหักห้ามใจอย่างเช่นตอนนี้ ไม่ว่าอยากกินมากแค่ไหนเขาทนได้ เพื่อให้ผู้หญิงเรียกร้องที่จะกินเขามากกว่าการตะเกียกตะกายไปกินพวกหล่อน

นิ้วแกร่งอ้อมไปรูดซิปจั้มพ์สูทที่อยู่ด้านข้างของหญิงสาว รูดลากยาวลงไปจนถึงสะโพกงอนงาม และเขาจินตนาการไว้ว่าเวลาที่เธอส่ายร่อนบนกายเขาจะเร่าร้อนและซาบซ่านสักแค่ไหน สิงหราชจินตนาการพึงเพลิดไปเรื่อยราวกับฉากในละคร